Jan Wauters In De Micro

Zaterdag 12 juni, ver weg van Nederlands gedreutel over een informateur, werd de Vlaamse radio-icoon Jan Wauters begraven. Vorig jaar september zat ik nog bij Jan (en zijn vrouw Trees) tot heel laat in de tuin van zijn huis in Vlaanderen te praten over de toestand in Nederland en Belgie, zijn Tour de France en vooral over het wereldkampioenschap in Zuid-Afrika. Jan heeft een huis in Paarl in de Kaap provincie en toonde me zijn visie op het WK. En nu is hij dood, verdomme. Jan speelde op de radio met taal zoals geen live verslaggever hem dat voor- en nadeed. Hij was gespannen en nerveus voor zijn legendarische reportages uit de Tour de France of van de voetbaltribune, maar eenmaal in de ether was hij god achter de micro. Zoals Jan worden ze niet meer genaakt. Op 13 maart kreeg ik nog de volgende mail van Jan Wauters, denk net na het afscheid van Wouter Bos:.

Hé Frits,
‘Wat is dat allemaal daar in Polderland, ik vertrek, ik vertrek en nog eens ik vertrek,een aderlating van jewelste. Wanneer vertrekt die J.P. Balkenende, misschien als Cohen het haalt op 9 juni, zou dat kunnen?
Hier in Paarl, vlakbij Stellenbosch en Franschoek en een dikke 50 km van Kaapstad, hebben wij het weer zeer naar onze zin gehad. Over krap een maand vertrekken wij hier ook weer, maar, uitzonderlijk, keren wij over twee maand alweer terug, in volle winterperiode in de Kaap is dat. Heeft alles te maken met het WK-voetbal en het verzoek van HLN om nog één keer een reeks columns te maken van hieruit. Daarna is het over en out.
Doe jij ook nog mee? Mocht je min of meer richting Kaapstad uit komen, kom dan zeker ook eens in Paarl langs, al is dat, met mogelijk regen en mist in die tijd van het jaar, lang niet zo glorieus als dat nu vele maanden lang wel het geval is geweest.
Groeten thuis en ook aan broer Bert.’
Het was ons laatste contact, zaterdag 12 juni namen we tijdens een indrukwekkende plechtigheid in zijn woonplaats Hingene afscheid van een radio Held. Het hoogtepunt was na vloeiende toespraken van zijn kinderen, collega’s, Tom Lanoye en de eerste minister van Vlaanderen uiteindelijk een prachtig liefdesgedicht van de dode zelf, een gedicht opgedragen aan zijn grote liefde, de microfoon.

Frits Barend
Volg Frits op Twitter